Adı: Yolun Sonundaki Okyanus
Yazar: Neil Gaiman
OrijinalAdı: The Ocean at the End of the Lane
Sayfa Sayısı: 177
Benim Puanım: 4.00
Bir kelebeğin kanatları kadar narin ve hüzünlü.
Karanlıktaki bir bıçak kadar tehditkâr ve korku verici.
Neil Gaiman, sarsıcı eseri Yolun Sonundaki Okyanus'ta, insanı insan yapan tüm duyguları ortaya çıkarmakla kalmayıp, okurlarını onları çevreleyen karanlıklardan korunmaları için geçmişin sığınağına davet ediyor.
Hikâye, kahramanımızın çocukluğuna dönmesi ve evinin yanındaki gölün aslında bir okyanus olduğunu iddia eden Lettie Hempstock'a dair anılarının canlanmasıyla başlıyor. Bu andan sonra; küçük bir çocuğun fazlasıyla ürkütücü, garip ve tehlikelerle dolu geçmişine doğru bir kapı açılıyor.
Karanlıktaki bir bıçak kadar tehditkâr ve korku verici.
Neil Gaiman, sarsıcı eseri Yolun Sonundaki Okyanus'ta, insanı insan yapan tüm duyguları ortaya çıkarmakla kalmayıp, okurlarını onları çevreleyen karanlıklardan korunmaları için geçmişin sığınağına davet ediyor.
Hikâye, kahramanımızın çocukluğuna dönmesi ve evinin yanındaki gölün aslında bir okyanus olduğunu iddia eden Lettie Hempstock'a dair anılarının canlanmasıyla başlıyor. Bu andan sonra; küçük bir çocuğun fazlasıyla ürkütücü, garip ve tehlikelerle dolu geçmişine doğru bir kapı açılıyor.
Artık, yolun sonunda neyle karşılaşacağını kahramanımız da bilmiyor…
(Tanıtım Bülteninden)
(Tanıtım Bülteninden)
İsimsiz bir kahraman. Ve çocukluğunda bize kısa anısını anlattığı bir zaman dilimi. Bir göl. Ama o göl değil. O okyanus.
Kitap beklediğimden daha güzeldi. Aslında kitabın arka kapak yazısını okumamıştım ondan ismine göre bir takım şeyler düşünmüştüm ama daha değişik bir kurguyla karşılaştım ve ben sevdim. İçindeki o mesajı da aldım. Ya da almak istediğimi aldım. Bilmiyorum, bence kitaplarda aldığımız mesajlar kişiden kişiye değişiyor ama yine ortak bir yerde buluşuyoruz.
İsimsiz olmasını yazarın bize sunduğu bir hediye olarak düşünüyorum. Sonuç olarak hepimiz farklı şekilde kahramanımızı hayal ediyoruz ve hayal ettiğimiz tiplemeye uyacak isimlerde değişiyor tabii ki. Gaiman'da bence bize "Kahramana siz isim verin" demiş ve bize bırakmış.
Ayrıca isimsiz olması okurken sinir bozucu olmuyor. Hatta fark etmiyorsunuz bile. En azından ben bi' 50'ye kadar fark etmedim. Kısa ve öz şekilde aktardığı için olayları ismini öğrenme ihtiyacına duymuyoruz.
Gaiman'ın okuduğum ilk kitabı diyebilirim. Mezarlık Kitabı'nın çizgiromanını okumuştum ve devamını çok merak ediyorum. Kitabını da almayı düşünüyorum.
Elinize hemen bitirmek istediğiniz bir kitap okumayı istiyorsanız ve elinizde Yolun Sonundaki Okyanus varsa durmayın okuyun. Sıkmayacak ve sabah başladığınız kitap akşama bitmiş olacak.
Instagram yorumum > tıkla.
Alıntılar > tıkla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder