Adı: Bir Kalp Bin Umut
Yazar: Lara Williamson
Orijinal Adı: A Boy Called Hope
Sayfa Sayısı: 304
Benim Puanım: 3.00
Adım Dan Hope ve zihnimin derinliklerinde, gerçekleşmesini istediğim şeylerin listesini tutuyorum. Mesela, ablam Ninja Grace'in Kuzey Kutbu'nda bir üniversiteye gitmesini ve yanımıza yalnızca yılda bir kez gelmesini istiyorum. Sherlock Holmes'e şimdiye kadarki en zorlu gizemi çözmesinde yardım etmek istiyorum. (Ve bu zombilerle ilgili bir gizem olursa çok daha heyecanlı olur.) Ay'a ayak basan on bir yaşındaki ilk insan olmak istiyorum. Köpeğimin gezegenleri yiyip sonra onları halıya kusmayı bırakmasını istiyorum. Ve son olarak, en büyük hayalim: Babamın beni sevmesini istiyorum. Bir Kalp Bin Umut aile yaşamının tüm yönlerine dair cesur, gözüpek ve komik bir çıkış romanı.
"Samimi, hüzünlü ve eğlenceli… Sevgi, aile ve hayatın anlamını kavramaya dair olağanüstü bir kitap."
-The Sunday Express-
(Tanıtım Bülteninden)
11 yaşında babasından yedi yaşında ayrılan bir Dan Hope karakterini tanıyoruz bu kitapta.
Ayı hatırlamıyorum ama ilkbahar zamanı bu kitaba başlayıp sanırım yanlış zamana denk geldiğini düşünerek bırakmıştım çünkü devam ettiremiyordum, akmıyordu. Sonra Grisha serine başlarken ve boş bir an olmuşken kaldığım yerden devam edeyim dedim. Aslında akan bir kitap ama ilk 100-150 sayfayı "sıkıldım" hissiyle bırakmamanız gerek. Bende 60 küsür kadar okuyup bırakınca bu boş vakitte kaldığım yerden devam ettim. Çok tatlı, düşünceli, sempatik tam böyle yaşına uygun hareketlerde bulunuyor Dan. Yaptığı hareketler bazen ben sinir etmedi değil çünkü ne yapsa aslında yanlış adımlar olduğunu görüyor. Bir şeyleri görüyor, duyuyor ve emin olduğunu sanıp peşinden gidiyor ve olaylar berbatlaşıyor. Bu beni biraz sıktı kitabı okurken. Ama onbir yaşında ve onbir yaşında birinin yaptığı hareketlerden ders alıyor oluşu güzel bir örnek. Babasına duyduğu özlemden kaynaklanan bir belirsizlik var aslında Dan'de. Birini istiyor onun kendisini sevmesini bir şeyler öğretmesini istiyor. Ama istediği kişi ortada yok ve onun peşinden gidip onun yine babası olmasını istiyor. Planlar oluşturuyor. O özlem çok duygu yüklüydü ve 11 yaşında birine göre çok mantıklı bir özlemdi. Ninja Grace (ablası) tam benim istediğim gibi davranmış olsa da Dan'in böyle bir istekte bulunup peşinden gitmesi çok anlamlı ve mantıklıydı. Bu babasına olan özlemiyle ve ona ulaşmak için plan kurup harekete geçmesiyle birlikte okulda olan olayları, arkadaşlarını ve ailesinin de komik ve hüzünlü halleriyle tanışıyoruz tabii.
Kitabın sonu çok duyguluydu. Belki onun için alıp okunabilir, şahsen öyle bir son beklemiyordum. Neye sahip olması gerektiğini hatta aslında sahip olduğu şeyi görüyor ve anlıyor. Sen mükemmel bir insansın Dan Hope ve bütün iyi şeyleri hak ediyorsun. Charles Kemiktorbası gibi her şeyi yiyip ve hemen kusan bir köpekle ve Ninja Grace gibi bir aileyle yaşamak zor olabilir, anlıyorum ama değerlerini anladığın için mutluyum. Baba özlemini, onu isteyen onbir yaşında bi' çocuğu tanımak isterseniz alın okuyun derim ama heyecanlı bir şeyler beklemeyin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder